Het fenomeen matchfixing

De laatste tijd duikt de term matchfixing weer behoorlijk vaak in het nieuws op. Zo is Spanje momenteel in de greep van mogelijke wedstrijdvervalsing bij het duel tussen FC Barcelona en Real Madrid. Want hoe kan het toch dat de scheidsrechter na een duidelijke overtreding van Luis Suárez besloot om door te laten spelen, waarna het 2-1 werd? Of deze opmerkelijke beslissing een geval van matchfixing was, is nog sterk de vraag. Maar er zijn tal van voorbeelden te vinden waarbij wedstrijdvervalsing wel degelijk bewezen is. Reden genoeg dus om eens wat dieper op dit fenomeen in te gaan. 

Manipulatie van een voetbalmatch

Er valt veel geld te verdienen met het wedden op voetbal en andere sporten. En waar geld is, zijn er ook altijd mensen te vinden die optimaal willen profiteren. Fair play is op dat moment niet meer aan de orde. Zij gaan voor het grote geld, goedschiks of kwaadschiks.

De gewone supporter staat maar zelden stil bij de mogelijkheid van wedstrijdvervalsing. Toch is dit wel degelijk een groot probleem in het moderne voetbal. Bij matchfixing wordt de uitslag van de wedstrijd gemanipuleerd met als doel om zoveel mogelijk winst te maken bij het gokken. Om dit plan te laten slagen, zijn er vaak meerdere partijen bij betrokken. Ten eerste is er de matchfixer die wil dat de wedstrijd gemanipuleerd wordt. Meestal komt het verzoek voor wedstrijdvervalsing uit criminele hoek. Doordat zij vooraf ‘weten’ hoe de wedstrijd gaat verlopen, kunnen ze gericht een weddenschap plaatsen. Met een hoge inzet kan het winstbedrag behoorlijk oplopen. Het beïnvloeden van de wedstrijd lukt natuurlijk niet zonder hulp van iemand op het veld. De tweede partij is vaak een speler, maar ook de scheidsrechter en grensrechters hebben invloed op het verloop van de wedstrijd. Een speler kan een wedstrijd simpelweg manipuleren door slecht te spelen of bewust aan te sturen op een rode kaart. In ruil daarvoor krijgt hij een financiële vergoeding. Voor beide partijen is matchfixing dus lucratief. Logisch gevolg is dat door deze vooraf bepaalde uitkomst van een sportwedstrijd dit erg nadelig werkt voor overige spelers met een weddenschap en de betreffende bookmakers zwaar benadeeld worden door de manupulatie.

De strijd tussen voetbalbonden en matchfixers

Spelers die een wedstrijd manipuleren, lopen natuurlijk een groot risico. De Brit Bradley Wood kreeg vorige maand te horen dat hij zes jaar lang geen betaald voetbal meer mag spelen. Heb je nog nooit van Bradley Wood gehoord? Dat kan, want bij matchfixing gaat het veelal om wedstrijden op een wat lager niveau. De spelers die op het veld staan, verdienen simpelweg niet het salaris van een topvoetballer. Hierdoor zijn zij gevoelig voor een mooi financieel aanbod.

In bijna alle Europese landen zijn er wel gevallen van matchfixing bekend. Nederland is tot nu toe de dans ontsprongen. Tenminste, er is nog niets bewezen. Maar de kans dat matchfixing ook hier voorkomt, is groot. Sterker nog: in 2015 werd er e-mailverkeer gevonden tussen matchfixer Wilson Raj Perumal en middenvelder Ibrahim Kargbo, die op dat moment voor Willem II speelde. Voor de gewone gokkers kan matchfixing behoorlijk nadelig zijn. Je vertrouwt op je voetbalkennis, bestudeert de statistieken en maakt uiteindelijk een gedegen beslissing. Daarbij houd je uiteraard geen rekening met spelers die gekke sprongen maken omdat ze daartoe opgedragen zijn. Gelukkig wordt er vanuit de voetbalbonden streng tegen wedstrijdvervalsing opgetreden waardoor je normaal gesproken gewoon een eerlijke kans hebt om de weddenschap te winnen. Matchfixing is onderdeel van het huidige voetbal, maar het gaat nog steeds om een heel klein percentage.